Przyjaźń.

Kay

Ja przez kilka lat byłam tylko dodatkiem, zabawką, kiedy nie było z kim iść na spacer.
I też przeżyłam.

Morf.

Współczuje wam. Ale nie każdy jest takim samym przyjacielem, kiedyś znajdziecie tego/tą prawdziwą przyjaźń. Tylko szukajcie !

Kay

Moja przyjaźń odeszła razem z miłością. Chyba nigdy nie była prawdziwą przyjaźnią, jemu po prostu chodziło o sprawdzenie jak całuje.
Już się z tym pogodziłam. Przyjaźń damsko-męska MUSI być podparta nutką fizycznej antypatii, inaczej kolorowo tego nie widzę.
Drugiej dla bezpieczeństwa wole przyjaźnią nie nazywać zbyt często. Czarną traktuje jak siostre, po prostu.

Avis

ostatnio... taka nieuzasadnienie boję się.

Że przyjaźń przerodzi się w miłość.
Źe miłość się skończy
I że przyjaźń odejdzie razem z miłością.

A ja tego nie chcę :-(

Kay

Przyjaźń może zakończyć się miłością, ale miłość przyjaźnią nigdy.
Wiem, bo próbowałam, bo wierzyłam, że dotrzyma obietnicy, że będzie jak dawniej. Lipa.

Z tym że prawdziwa przyjaźń podobno albo zaczyna się, albo kończy w łóżku ;>
A związki budowane na przyjaźni też są podobno najlepsze.
Gorzej, kiedy miłość się kończy.
Ale prawdziwa miłość nigdy nie umiera do końca...
No, już sobie pofantazjowałam.

Avis

a więc przyjaźń męsko - damska i tak prędzej czy później umrze. echh, szkoda.

Kay

E, tam. Nie każda.
Mój najlepszy przyjaciel jest facetem. Z tym że utrzymujemy tylko kontakt gadulcowy. Kto wie, co byłoby gdybym miała możliwość mieć go u boku.

Z n i m przyjaźniłam się, owszem, kilka miesięcy i w pewnym momencie to naprawdę chyba była przyjaźń. Potem zaczął mnie pociągać, a że działało to też w drugą stronę - spieprzyliśmy wszystko.
I została chłodna obojętność i kusząca nadzieja.

Avis

a ja się i tak boję ^.^

Maruda

a ja mam przyjaciela, z tym, że nasz związek to raczej relacje.. no, takie pośrednie między przyjaźnią a miłością Mruga

czyli zachowujemy się nieco jak para, ale parą nie jesteśmy. jedynie p r z y j a c i ó ł m i. i jest fajnie xD

Avis

też mam przyjaciela

Kay

U mnie też było fajnie, kiedy zachowywaliśmy się jak para, a parą nie byliśmy.
Dopiero później MUSIAŁ się we mnie zakochać, no jatoniepierdolę.

Avis

no i właśnie tego ja się boję, o.

Kay

Jeszcze bardziej pierdolę fakt, że MUSIAŁ się odkochać.

Maruda

a ja nic nie pierdolę, bo on mieszka dość daleko, i spotykamy się parę razy w roku tylko, wtedy jest miło i całuśnie, a potem z powrotem wracamy do swojego życia, także nie ma raczej ryzyka żadnego xD

Kay

Takiego przyjaciela też mam, z tą różnicą, że my się nigdy nie spotkamy.
I czasem mam ochotę go udusić.

Euterpe

Przyjaźń? To swego rodzaju inwestycja. Ofiarowujesz drugiej osobie swój czas, swoją uwagę, samego siebie. A w zamian, jeśli mówimy o prawdziwej przyjaźni, otrzymujesz to samo. Ramię, w które możesz się wypłakać. Ucho, w które możesz wyszeptać swoje lęki. Policzek, w który możesz wtulać się, by zapomnieć o niepokojach. Usta, które pocieszą i dadzą nadzieję każdym swoim prawdziwym słowem. Otrzymasz przyjaciela.
W przyjaźni nie można udawać. Nie można grać kogoś innego, lepszego. Wtedy to nie ma najmniejszego sensu. Liczy sie przede wszystkim szczerość. Bo jeśli czujesz, że nie mogłabyś tej osobie wyjawić najskrytszych sekretów swej duszy, to nie jest to Twój przyjaciel.
I zdecydowanie można go znaleźć w Sieci. I, choć często dzielić Was będą setki kilometrów, to jest przyjaźń. Inna, ale przyjaźń. I ona też dodaje wiary w siebie i sił.

White Roses

w sieci moim zdaniem w ogóle jest łatwiej znaleźć przyjaciele, bo łatwiej jest się otworzyć

ja np. nie chce wyjawiać swoich sekretów, bo nie chce widzieć współczujących spojrzeń (lub krytycznych gdy ktoś uzna, że moje problemy są głupie itp)
spojrzeń, których w sieci nie widać po prostu nawet jeśli są

Morf.

Racja w sieci łatwiej.
Ja w realu ufam tylko jednej osobie, w virtual dwóm.
Może też dlatego, że nie potrafię ufać.
A przyjaźń nie trafia do mnie łatwo, żeby zaufać potrzebuje duużo czasu.

Holly

ja generalnie w ogóle nie wierzę w przyjaźń. albo inaczej - nie wierzę, jakoby przyjaźń miała kiedykolwiek zapukać do moich drzwi. bywa

kiedy ufałam - dostawałam kopa. jak taki wierny pies. więc teraz się nie przywiązuję, bo z tego są same kłopoty. mogę być uważana za przyjaciela przez innych, ale sama jeszcze nikogo nie zaszczyciłam tym mianem x]
to skomplikowane.
i pewnie dziwne. cóż.

Euterpe

Zawsze trudno jest uwierzyć w przyjaźń, jeśli raz zostało się odtrąconym. I nie mówię tego ot tak, bo sama przez coś takiego przeszłam. Ale jesli w odpowiednim czasie spotka sie odpowiednią osobę mozliwe jest, by znów uwierzyć w prawdziwą przyjaźń. Tylko zapewne trzeba tego chcieć.

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 3 z 9