Rodzina.

Maruda

Ważna część życia każdego z nas, nie można temu zaprzeczyć. Ale każdy ma jakieś pretensje, żale, dlaczego? do swoich bliskich - ja nigdy nie potrafiłam zrozumieć, jak to jest, że można własnemu dziecku aluzjami dawać do zrozumienia, że jest gównem. Z ojcem kontakty mam właśnie takie - każda nasza rozmowa kończy się moim płaczem, ze złości - nie potrafimy się dogadać a ja nie mam pojęcia, gdzie zagubiła się ta beztroska i miłość, którą darzyliśmy się wcześniej. Matkę kocham i dogaduję się z nią świetnie - a bez czwórki rodzeństwa nie wyobrażam sobie już życia.
A Wy? Potraficie rozmawiać z bliskimi, cieszyć się z nimi, zwierzać się im? Czy jest to dla Was ktoś zupełnie obcy, kto Was nie rozumie i zrozumieć nie chce/nie potrafi?

Kay

Zwierzać się nikomu z rodziny nie potrafię. Z rodzicami nigdy szczerze nie gadałam, ale znowu nie uważam ich za osoby totalnie mi obce. Rodzice, to rodzice - oni po prostu są. I chociaż ostatnio cholernie dają mi w dupe i odstawiają takie szopki, że nic tylko sobie żyły podciąć - chyba nie potrafiłabym ich znienawidzić.

Morf.

Tata - zero kontaktu, no może taki " gdzieś znowu była" " U ***** Mama mi pozwoliła" "Dobra" I to wszystko, ciesze się że czasem gdzieś mnie zawiezie i że mnie nie bije.
Mama - Bardzo wkurzająca osoba. Choleryczka (mam to po niej) Rozmawiamy parę razy w tygodniu, zazwyczaj wymiana jednostronna, albo ja coś mówię, albo tylko ona.
Odpowiedzi to "tak" "nie" "możliwe" "aha" .. Koniec? Choć pogadać od serca nam się zdarza. Przynajmniej o nas dba i chce jak najlepiej, choć jest wymagająca.
Brat - Adaś

Z nim mam najlepszy kontakt rodzinny, dogadujemy się, choć często mnie wkurza. Nie wiem co bym bez niego zrobiła :*

I to wszyscy... Z resztą rodziny nie utrzymuje kontaktu (Widzimy się dwa razy w roku (święto zmarłych i wigilia.)
Koniec wywodu o rodzinie.

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1