Sny. Przeznaczenie.

Tajemnicza

Sny... Teoretycznie mój ulubiony temat, ale w praktyce już nie bardzo. Od jakiegoś czasu prawie żadnych nie pamiętam. A prorocze? Miałam. Też raczej w zamierzchłej przeszłości. Kiedyś przez zlekceważenie takiego snu miałam kłopoty...

Kay

Uhuhu, to jest ciekawe! Kontynuuj, kontynuuj, jeśli możesz.

Tajemnicza

A co ciebie obchodzą moje kłopoty?:-) Powiem tylko tyle, że to było związane ze szkołą. Dawno temu zresztą.

Dagi

Jeśli ktoś zaczyna temat, jasnym jest, że chce go rozwinąć. Ewentualnie udawać ociąganie lub tajemniczość, prawda?

Tajemnicza

A wiesz, że niekoniecznie? I tak nie ma o czym mówić.

Dagi

Gdy ktoś tajemniczo przeciąga zdanie (w Twoim przypadku - wielokropek na końcu), na pewno chce zainteresować ludzi. Ale cóż, Twoja wola, do niczego namawiać nie będziemy, bo i po co?

Tajemnicza

Kto na ochotnika do analizy snu? Wesoly

Skoro wreszcie coś udało mi się zapamiętać, warto byłoby to jakoś zinterpretować.
Trzeci raz zdarzyło mi się coś w stylu sennego deja vu. Byłam pewna, źe kiedyś coś podobnego mi się już śniło, a nawet, że gdzieś ten poprzedni sen zapisałam. Co więcej, cały czas wiedziałam, że śnię i nawet o tym mówiłam. Ale od początku.
Szłam z jakimś chłopakiem, który dziwnie kojarzył mi się z Zakiem (bohaterem "Zmierzchu")w kierunku mojego kościoła parafialnego. Był wieczór, rozmawialiśmy o gwiazdach, on pokazywał mi jakieś konstelacje.
Znaleźliśmy się przed drzwiami kościoła. Zwyczajne, jednoskrzydłowe, prowadziły do nich dwa albo trzy stopnie. Nie przypominały żadnych, które są w tym kościele. Ale najciekawsze jest to, że prawdziwe wejście było czymś w rodzaju klapki dla kota. Zaczynało się mniej więcej na wysokości moich kolan. Były to też drzwi do domu Zaca. Zaprosił mnie, ale odmówiłam (pamiętałam, że w poprzednim śnie już tam byłam i miałam klaustrofobię!). Zac wszedł, ja zostałam na zewnątrz.
Stałam w tym samym miejscu, w towarzystwie rodziców Zaca, mojej nauczycielki biologii, jakichś sąsiadów i znajomych, których nie potrafię zidentyfikować i innych sąsiadów i znajomych, których z kolei nigdy nie widziałam. Rozmawialiśmy o czymś, ale nie pamiętam, o czym. Wtedy to powiedziałam, że to mi się tylko śni. Ktoś zapytał, skąd o tym wiem. Zaczęłam wymieniać jakieś wspólne punkty dla tych dwóch snów. Układ gwiazd (co już wtedy wydało mi się naciągane, bo o ile pamiętałam, nie zwracałam wcześniej w ogóle uwagi. A może nawet był dzień?), miejsce, osoby.
I skok naprzód. Był następny dzień, przyszłam pod te drzwi z jakąś młodą kobietą o rudych, kręconych włosach. Chyba nie chciała uwierzyć w ich istnienie... Znaczy, tej klapki dla kota. Mruga

Powiedziałam jej, żeby spróbowała tam wejść, ale nie z ostatniego stopnia, tylko z ziemi... Inteligentnie, nie wiem, jak miała to zrobić.
Tu znowu wracamy do poprzedniego dnia, tyle że z jakiegoś powodu jest już nie wieczór, ale biały dzień. Całe to towarzystwo za wyjątkiem Zaca, jego rodziny i mojej nauczycielki biologii idzie sobie placem przed kościołem, jak po niedzielnej mszy. Na plac wjeżdża jasnozielony samochód - nie jestem w stanie powiedzieć nic więcej, bo się na tym kompletnie nie znam, ale gdyby ktoś mi pokazał, byłabym w stanie go rozpoznać. Ktoś powiedział, żebym się odsunęła. Część poszła na prawo, część na lewo, ja się zawahałam. W każdą stronę miałam krok, w końcu poszłam na prawo. I - jakimś cudem - nie zdążyłam. Samochód jechał prosto na mnie, ja wyciągnęłam rękę, żeby go zatrzymać. Udało mi się. Szok

Ktoś powiedział, że miałam szczęście i poszliśmy dalej. Chociaż wydawało mi się, że idziemy nadal razem, nagle zorientowałam się, że idę w zupełnie inną stronę. Chciałam zawrócić, ale nie mogłam. W końcu stwierdziłam, że tędy też mogę dojść do domu i weszłam na chodnik. Po paru krokach zaczęłam iść na czworakach, bez żadnego racjonalnego powodu.
A potem rozległ się dźwięk trąb jerychońskich, czyli alarm, który niechcący włączyłam poprzedniego dnia. I znalazłam się we własnym łóżku.

Kay

Od bardzo dawna, co kilka miesięcy, zaraz po zaśnięciu śni mi się, że spadam. Budzę się, jakby uderzeniem o ziemię. Odkąd pamiętam, miewam też sny, w których przed kimś uciekam, ale bardzo szybko słabnę i w końcu tylko powłóczę nogami. Czasem wtedy mam też wrażenie, że ja tych nóg po prostu nie czuję.
Okropnie takich snów nie lubię, a one ciągle się powtarzają.

Marta

Jeśli chodzi o gadanie/ krzyczenie przez sen to podobno ( nie wiem czy to prawda, może mnie wrabiają) okropnie gadam przez sen. Czasmi nie swoim głosem. A jeśli chodzi o krzyczenie to pamiętam tylko jeden raz kiedy śniło mi się że jakiś gościu zarzucił mnie na swoje plecy i chciał gdzieś zabrać i ja się darłam żeby tata mnie uratował tak głośno, że obudziłam sąsiadów xD

Avis

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3
Strona 3 z 3