Studia.

Psia Gwiazda · Wysłany: Śro 17:29, 12 Mar 2008 Temat postu: Studia.

Od dziecka wpajano mi, że nauka jest najważniejsza, że teraz bez wykształcenia do niczego nie dojdę. Nigdy nie podważałam tych słów, nauka jest i będzie dla mnie priorytetem. Jeśli ambicje i zapał do pracy można dziedziczyć, to zdecydowanie mam to po mamie.
Należę do tej grupy osób, które mierzą wysoko i za wszelką cenę chcą się wspiąć na sam szczyt. Od zawsze wiedziałam, że żeby mieć, trzeba chcieć i tego trzymam się do dziś. Jako uczennica trzeciej klasy jednego z warszawskich gimnazjów staram się dawać z siebie sto procent. Może jest to wynikiem nacisku ze strony nauczycieli, może chęcią uszczęśliwienia rodziny. Może to próba udowodnienia wszystkim, że jestem najlepsza, bo, co tu dużo mówić, każdy chce się wybić ponad innych. Powód jest bardzo prosty – wyścig szczurów (To chyba najlepsze określenie tego, co się dzieje w mojej szkole, a konkretniej – w klasie.). Możliwe, że to dziwnie zabrzmi, ale ja lubię tą naszą rywalizację. Nie chodzi tutaj o wyśmiewanie się z kogoś, bo dostał gorszą ocenę. Nie, dla mnie nie liczą się najbardziej cyferki, ale wiedza, którą zdobywam, którą mogę zabłysnąć w towarzystwie, którą mogę wykorzystać w przyszłości. Chyba to dzięki temu, że szybko przyswajam materiały, mam pamięć do szczegółów, ale trzymam się myśli, że to wszystko to moja zasługa.
Wizja studiowania jest dla mnie dość przerażająca. Sesje, kolokwia, wykłady. (Chociaż z tym ostatnim to przesadziłam.) Boję się, że gdzieś mi się podwinie noga, że w pewnym momencie się zgubię i umrę, zmiażdżona nawałem materiału. Że nie podołam wymaganiom. I, mimo że wszyscy mówią, że jeszcze za wcześnie na zamartwianie się, to ja nie mogę pozbyć się wizji, w których albo wywalają mnie z uczelni, albo załamuję się psychicznie, bo nie daję rady utrzymać poziomu.
Jednakże kiedy już zaczynam się zastanawiać nad swoją przyszłością, to moje myśli krążą wokół psychiatrii, bądź psychologii. Czemu? Sama nie wiem. Bardzo lubię pomagać innym, umiem słuchać i wyciągać odpowiednie wnioski. Złośliwi twierdzą, że te kierunki wybierają osoby, które mają własne problemy i mają nadzieję, że one same się rozwiążą. Cóż, nie potwierdzę, aczkolwiek jest w tym stwierdzeniu trochę racji. Również niezmiernie pociąga mnie lingwistyka, ale co będzie, się okaże. Wspomniałam o filologii polskiej? Ale, ale. Mam jeszcze przed sobą kilka lat nauki, ale wierzę, że uda mi się osiągnąć to, co sobie wymarzyłam. Uparcie powtarzam sobie, że mam jeszcze czas.

Kay · Wysłany: Czw 17:15, 13 Mar 2008 Temat postu:

A ja, a ja kiedyś bardzo chciałam iść na weterynarię, ale mi przeszło wraz z rozpoczęciem gimnazjum. Przez pewien okres czasu marzyło mi się dziennikarstwo, potem prawo, a teraz, kiedy się tak głębiej zastanowię, psychologia/psychiatria. Po prostu fascynuje mnie ludzki umysł i psychika (zwłaszcza po obejrzeniu wczoraj fragmentu Imperium wilków xdd). Tak więc albo na prawo na UJ (moja ciotka-magister dziennikarstwa właśnie robi drugi kierunek - prawo - i zobaczę, co powie, jak już skończy. Generalnie obawiam się, że prawo jest po prostu cholernie nudne) albo ta psychologia/psychiatria (która już mi się tak nudna nie wydaje, więc kto wie, kto wie?).

...ale mi się to jeszcze zmieni setki razy, zanim skończę gimnazjum.

White Roses · Wysłany: Czw 18:30, 13 Mar 2008 Temat postu:

ja ide na politechnike Gdańską
póki co Jezyk

bo szkoła ładna Jezyk

od przyszłego roku będe mieć rozszerzenie z matmy, gery, chemi
i jako słuchawka będe na fizykę uczęszczać
więc zobaczymy co z tego wyniknie po maturze

Dorve · Wysłany: Czw 19:25, 13 Mar 2008 Temat postu:

Uuu... Kay...
Psychiatria?
Nie zabieraj mi etatu : )
Psia Gwiazdo: wyścig szczurów powiadzasz? Oj, co Ty nie powiesz.
Z największym "wyścigiem" spotkałam się w gimnazjum na Twardej (nr 44). W moim gimnazjum jest już spokojniej, chociaż... Patrząc na moich kolegów to nóż w kieszeni się otwiera... Jak to mówi jedna z Pań Nauczycielek żenuła .
I tyle by było w tej materii.

Marta · Wysłany: Pią 9:45, 14 Mar 2008 Temat postu:

Od czasów podstawówki cel mam taki sam. Psychologia społeczna. Mediator rodzinny albo terapeuta. Nic się nie zmieniło. Myślałam jeszcze o tłumaczu, stosunki międzyludźkie itp. Mruga

Dagi · Wysłany: Pią 13:17, 14 Mar 2008 Temat postu:

Wyścig szczurów? Chyba nie znam tak dosadnie tego pojęcia.
Jestem jedną z najlepszych uczennic w szkole, ale czasem zdarzy się ktoś być ode mnie lepszy. I co robię? Gratuluję mu z czystego serca. Widocznie jest lepszy, nie ja muszę być na pierwszym miejscu - i tak realizuję się tak, jak chcę, spełniam marzenia, które wydawały się niemożliwe!
W mojej klasie połowa uczniów to uczniowie dobrzy i bardzo dobrzy. Czy to sprawia, że jesteśmy lwami, rzucającymi się do walki? Nie. Każdemu zależy na ocenie, to prawda, ale nie kosztem drugiego. Jesteśmy zgrani, z czego bardzo się cieszę. Dobrzy pomagają słabszym. Jeśli czegoś nie rozumiem - pytam się kogoś innego, kto mi to wytłumaczy. Czy to umniejsza moje ambicje? Nie. Nie w tej klasie.
Moim celem jest uzyskanie w tym roku średniej 5,4 (nagroda potrzebna do uzyskania Nagrody Prezydenta Miasta Żory - coś jak stypendium), z czego wychodzi, iż przy 8 szóstkach i samych piątkach mogę pozwolić sobie na jedną, ewentualną czwórkę. Wydaje mi się, że mi się uda.
I mało mnie obchodzi, czy ktoś ma więcej ocen celujących ode mnie - nie na tym szkoła polega, prawda? Gdy ktoś przyjdzie się o coś zapytać, poprosić, bym sprawdziła mu wypracowanie i dodała przecinki, wytłumaczyła, nie mam zastrzeżeń. Jeśli ktoś dostanie lepszą ode mnie ocenę, choć - na przykład - ja mu podpowiedziałam, wszyscy się śmiejemy z niesprawiedliwego oceniania. I nie czuję złości, żalu - mam wtedy jedynie, razem z innymi, niezły ubaw.
Lubię moją klasę - i moją szkołę, pomimo, iż zwykło się mówić, że "buda jest do dupy". Cóż... chyba stanę się wyjątkiem.

Kim chcę być w przyszłości? Myślałam nad prawem i nad dziennikarstwem; ewentualnie zrobienie studiów z jednego i studium z drugiego (jeszcze nie zdecydowałam, co będzie "priorytetem"). Ostatnio jednak - poprzez szanse, które dało mi życie - szala przeważa się na to drugie. I, co zabawniejsze, twierdzi tak większość moich nauczycieli. Kiedyś, kiedy rozmawiałam z osobą ważną, aczkolwiek nauczycielem, który mnie nie uczy: panią Dyrektor - nie pamiętam już o czym - powiedziała mi: "Kobieto, nie idź na prawo, tam się zmarnujesz! Mówię ci, byłabyś świetną dziennikarką!". Generalnie bym się z tym spierała, bo łatwo się mówi, ale później o pracę może być trudno.
Ale... kto wie, kto wie?
Tymczasowo sprawdzam się w tworzeniu gazetek, rozmawiam z zawodowymi dziennikarzami, a wkrótce będę miała okazję zapoznać się z załogą, która tworzy żorską gazetę ^.^
A uczelnia? Marzy mi się UJ, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że raczej się tam nie dostanę.

Avis · Wysłany: Pią 17:35, 14 Mar 2008 Temat postu:

ja nie robię narazie planów... jeszcze nie teraz x]

lunka · Wysłany: Pią 19:18, 14 Mar 2008 Temat postu:

A ja się boję matury.
Jeśli wogóle do niej dojdę xD

Dagi · Wysłany: Sob 20:53, 15 Mar 2008 Temat postu:

Do mnie nie dochodzi, że będę pisała coś tak przyziemnego jak matura. I pewnie nie dojdzie to do mnie nawet wtedy, gdy ją napiszę : )

Maruda

A ja nie mam ambitnych planów, chcę być albo scenarzystą jakichś pseudo-filozoficznych filmów, bo nic innego pisać nie potrafię, albo panią-z-biblioteki, bo to byłaby najprzyjemniejsza praca, jaką mogę sobie wyobrazić.
Ma ktoś dla mnie na podorędziu męża milionera?

Dagi

Jeśli Szyszka można nazwać milionerem głupich pomysłów, to ja mam kandydata ^.^

Marta

Ja mam jednego, która się skusi? Mruga

Avis

ja tam wolę być biedna i żyć z człowiekiem, którego naprawdę kocham

Marta

Popieram Avis. Liczy się miłość, nie pieniądze Mruga

A co!!

Kay

No chyba nikomu nie będzie przeszkadzać, że ukochany ma pieniędzy jak lodu, nie? x]

Avis

mi jakoś na tym specjalnie nie zależy ; P

Morf.

Najlepiej takiego
ładnego i dość przy kasie.
I żeby był z moim wymarzonych charakterem i najlepiej zielone oczy.
I takiego znajdę (oby

)

Avis

a ja to jestem tak popieprzona, że już sobie własny ślub wymyśliłam ; D

Dorve

heh
Ja bym chciała tego jednego jedynego, że niby miłość aż po grób, w szczęściu i nieszczęściu.
Normalne?

Morf.

Zdecydowanie normalne!
Też tak mam.

Aviś ja tez już wymyśliłam xD

	Forum Whisper Strona Główna :: Na poważnie	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2