Pierwszy wiersz Morf.

Morf.

W zasadzie będą dwa wiersze. Moje pierwsze wiersze. Olaboga.

Pierwszy:
Czasem życie płata figle,
Przykre i nieznośne.
Tylko po to by nauczyć nas dorosłości,
Przyszłości wśród, tych prawdziwych wyborów.

Czasem życie wycina kawały.
By przyzwyczaić nas do uśmiechu,
Abyśmy nie zapomnieli o nim nigdy,
W trudnych chwilach dorosłości.

Bo choć życie jest nieznośne,
Uczy nas wszystkiego
Bo jest najlepszym nauczycielem.

Drugi:
Patrząc przez łzy,
Na przeciwności losu.
Na padający deszcz, mam okropną ochotę cieszyć się.
Tylko, dlatego, że niebo płacze ze mną,
Bo jest przy mnie, gdy wszyscy odwracają się.
Moje piękne lazurowe niebo.
Pragnę patrzeć na ciebie bez końca,
Z uśmiechem przez kotarę łez.
Bo, mimo że płaczesz i ty, mam nadzieje, że będzie lepiej.
Zawsze trzeba przestać płakać, by dostrzec uśmiech losu,
Krzyk radości i serca miłości bicie.
Nic nie może równać się z uczuciami.
Tymi codziennymi pragnieniami.
Smutkiem, radością, obojętnością.
Wszystko nienamacalne, a tak prawdziwe.
Uczucia są częścią każdego z nas.
Wypełnieniem człowieka.

Może nie idealne, może nawet wiersza nie przypomina. Ale staram się. Teraz czekam na wskazówki, jak pisać lepiej. Bo przecież chce pisać lepiej.

Boże jakie początki są trudne...

Kay

No, właściwie mi to w ogóle wierszy nie przypomina. Raczej słabe, no ale. To w końcu tylko początki.

Na liryce mało się znam, ale na początek, to proponuję pisać bez znaków interpunkcyjnych, bo one są naprawdę wielką zmorą, szczególnie w wierszach.

Avis

nie mają takiego... hmm... rytmu

Ale pisz, pisz, pisz, Morfik, pisz w cholerę i jeszcze ciut ciut. Wypracujesz sobie styl Wesoly

Marta

Potrzeba wprawy Mruga

Zawsze możesz się pocieszyć, że w czym innym jesteś lepsza;)

lunka

Wreszcie się doczekałam! Mruga

Może ja nie powinnam się wypowiadać, bo ze mnie to beztalencie i wogóle, ale ten drugi wiersz mi się podoba, natomiast ten drugi-trochę mniej.

Morf.

Wiem, wiem. Nie spodziewałam się tu pochlebnych opinii, ale w końcu to początki.
Mi też wierszy nie przypomina, ale co tam. Będę ćwiczyć Wesoly

Kay

I dopsz.

White Roses

mi się podoba
pierwszy wiersz:
ostatnia strofa składająca się z trzech wersów trochę wybija z rytmu...
natomiast drugi bardzo mi się podoba
'Zawsze trzeba przestać płakać, by dostrzec uśmiech losu'
nie wiem dlaczego mi sie te dwa wiersze podobaja

ale tak już jest, że ja mam dziwny gust (aczkolwiek oryginalny chociaż jest) i dla mnie te wiersze mają to 'coś'

lunka

No bo mają. Coś Morfowego.

Marta

każdy wiersz ma coś z autora Mruga

ćwicz Morfiku, ćicz

Morf.

Moje wiersze zawsze będą Morfowe. W końcu Morf jestem

Ale każdy ma inny gust. I jednemu się podoba, drugiemu nie bardzo xD

Maruda

Mnie się nie podoba, ale nie zwracaj na mnie uwagi Morf, bo ja raczej, ee, od liryki wymagam naprawdę bardzo dużo (; A jak na pierwsze wiersze - całkiem godnie, aczkolwiek jeśli chodzi o poezję ogólnie - słabo. Ale pisz, ćwicz, bo tylko to pomaga wybić się wyżej - jak spojrzę na swoje początki, to aż mi wstyd porównywać je z tymi Twoimi (;
Także, jeśli coś jeszcze napiszesz, licz na to, że na pewno z chęcią to przeczytam.

	Forum Whisper Strona Główna :: Wiersze	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1