Avis

Avis

Mam na imię Agnieszka. Jestem zwykłą dziewczynką. Moja mama nie lubi kotów, mój tata jest uczulony na kocią sierść, a ja bardzo chcę mieć kota.

Kiedy wracam ze szkoły, przechodzę przez skwerek. Gdy pewnego razu wracałam ze szkoły, spotkałam tam czarnego kota. Chciał mi przebiec drogę, ale... zatrzymał się wprost przed moimi nogami.
- Chodź tutaj, kotku, ja nie wierzę w przesąd, że cxzarny kot przynosi nieszczęcie (?).
Porozmawiałam z nim trochę (?), wydawało mi się, że mnie polubił. Dałam mu kocie jedzenie.

Następnego dnia znowu spotkałam czarnego kota. To był ten sam kot. Od razu dałam mu kocie jedzenie. Pocałowałam go. Wtedy zamknęłam oczy. (dziecko się cholera filmów naoglądało) Gdy je otworzyłam, nie było tam kota. Była tam księżniczka.
- Skąd się tu wzięłaś? - zapytałam
- To długa historia.
- To opowiedz mi tą długą historię.
- Dawno, dawno temu byłam księżniczką. Moja matka była królową, a ojciec królem. Ale byli też w królestwie źli ludzie. Kiedyś wybiegłam na łąkę koło domu tych złych ludzi. Wyszeptali coś, zamienili mnie w czarnego kota i przenieśli do innego świata.
- A jaki był twój świat?
- Mój świat był bajkowy, ale ty mnie ocaliłaś i mogę wrócić do domu. Dała mi to.
I otworzyła szeroko garść. Tam był zielony kryształ.
- Ale ja ci nic nie dawałam!
Księżniczka nic nie odpowiedziała, tylko złapała się za różę od bufiastej sukni. W jej drugiej ręce pojawił się drugi, czerwony kryształ.
Podniosła oba kryształy i wyszeptała jakieś zaklęcie. Na jej koronie pojawił się trzeci, biały kryształ.
- Ty mnie ocaliłaś. Zrobiłaś ze mnie księżniczkę kryształów.
Otworzyłam szeroko oczy. Księżniczka podała mi skrzynię z diamentem. Cichutko, żeby księżniczka nie zobaczyłam uszczypnęłam się. w tej chwili znalazłam się w swoim własnym łóżku. Mama mnie szturchała i mówiła :
- Obudź się wreszcie, bo spóźnisz się do szkoły.
Pomacałam całe prześcieradło w moim łóżku. Nie było tam skrzyni. (to mnie rozwaliło!)
- Księżniczko – powiedziałam do mamy.
- Nie Wspominaj sobie swojego snu, myśl o dobrej nowinie.
- Jaka to nowina? – zapytałam.
- Taka, że tata nie jest uczulony na koty, tylko na psy. Więc możesz mieć kota.
Poderwałam się z łóżka i powiedziała do mamy :
- A więc mogę wziąć tego kota?
- Tak – odpowiedziała mama.
Szybko zjadłam śniadanie, ubrałam się i poszłam do szkoły. Gdy wracałam dzisiaj ze szkoły wzięłam czarnego kota i pobiegłam z nim do domu.

Jam mam na imię to już wiecie. Jestem zwykłą dziewczynką, a może nie? Moja mama nawet lubi koty, mój tata jest uczulony na psy, nie na koty a ja zawsze chciałam mieć kota i go mam.

Powyżej. Avis, początek pierwsej klasy podstawowej

Dla porównania TO. Też park, też krótkie Jezyk

Mgła otula świat szarą pierzyną. Pochłaniała domy, samochody, drzewa i... radość. Mgła wypełniała ludzkie serca nostalgią i przytłaczającą melancholią, a umysły myślami, które nigdy i w żadnym wypadku nie powinny się zrodzić. Myśli, które ludzie wypędzają czym prędzej, myśli o niewykorzystanych sytuacjach, myśli o nieudanym życiu.
Jedynie długie gałęzie samotnie rosnących klonów daremnie próbują JĄ przebić, łudząc się, że jeszcze gdzieś tam wysoko, na górze może zaświecić dla nich słońce. Zaświecić, ogrzać nagie gałęzie, przesiąkniętą deszczem korę. Klony chcą znów żyć, wypuszczać młode pędy. Chcą znów być podziwiane przez ludzi.

Nagle z wszechobecnej mgły wyłaniają się dwie postacie.
Ona i On.
Oboje w czarnych płaszczach, z ciemnymi włosami powiewającymi na silnym wietrze. Idą razem, a jednak osobno. Ona pierwsza, On trochę z tyłu. On patrzy na Nią z uwielbieniem, nabożną niemal czcią, oczami w których niebieskich źrenicach odbija się ogromny smutek.
Ona natomiast ma dumnie uniesiony podbródek, wyprostowane plecy, usta zaciśnięte, kształtem przypominające poziomą kreskę. W palcach przewraca nerwowo herbacianą różę, zniszczoną już nieco przez wiatr.
Nie mówią nic. Milczą, a milczenie potęguje napięcie. Przez Napięcie powietrze wydaje się być jakby gęstsze między nimi.
Dziewczyna chucha w skostniałe z zimna dłonie. Chłopak wykonuje gwałtowny ruch, jakby chcąc chwycić ją za ramię. Szybko jednak cofa rękę, kręci młynka palcami. Spuszcza wzrok, jakby nie mogąc już patrzeć na Nią. Unika widoku jej idealnie zielonych źrenic otoczonych kurtyną długich rzęs, pociągniętych czarnym tuszem.
- Nienawidzisz mnie? – pyta nagle.
Dziewczyna spogląda gdzieś w bok, przewierca wzrokiem wszechobecną mgłę. Nerwowo obrywa z róży wszystkie płatki, zwija je w kulkę i chowa do kieszeni.
- Nie – odpowiada, niemal bezgłośnie.
On jej nie słyszy, on czyta z ruchu jej warg. Zawsze to potrafił.
- A kochasz?
W obojętnych dotychczas oczach dziewczyny zaczynają gromadzić się łzy. Ona jednak połyka swój żal, niemy gniew, by szepnąć znów to samo.
- Nie.
Chłopak kładzie jej ręce na ramionach. Chce znów ją przytulić, jak to czynił dawniej, ale nie ma odwagi. Już nie potrafi, już nigdy nie będzie potrafił. Delikatnie głaszcze Ją po mokrych, ciemnych włosach.
- Wybaczysz mi?
Ona odwraca od niego twarz, tak, by nie widział jej ust. Jej odpowiedź zagłusza wiatr.
- Wybaczysz mi? – powtarza On.
Po raz trzeci pada ta sama odpowiedź.
- Nie.
Do niego jeszcze to nie dotarło. Tymczasem Ona ucieka, biegnie szybko, bardzo szybko.
Zawsze wygrywała biegi przełajowe.
On uśmiecha się.
Przez łzy.
Siada na ziemi i płacze, płacze, jak dzieciak.
Pozostały mu tylko wspomnienia.

Kay

Pierwszej klasy? Podstawówki?
Nie wierzę.

Avis

czemu? ;> No piersza, pierwsza, października boadajże Jezyk

Kay

Jeżeli tak pisałaś w pierwszej klasie, to ja boje się pomyśleć, co będzie, jak zaprezentujesz nam kiedyś tekst z liceum ;>

Isilianos

różnica jest nie do ukrycia:) i w sposobie pisania i w tematyce podejmowanej, ale to przecież było oczywiste:)
gratuluję dużego kroku (a nawet kilkunastu) postępu:D

Avis

dzięki :-) pisałam to podczas gdy moi rówieśnicy uczyli się literki stawiać Jezyk

Morf.

Diaboliczna różnica! Styl baaardzo zmieniony. Długo ćwiczyłaś, ale widzę, że warto było.

PS. Ja z swoim "Zestawieniem" to się schowam, bo nie ma co porównywać. Lipiec, a Grudzień to chyba za mały odstęp czasowy, aby cokolwiek zmienić w stylu...

Avis

No to raczej normalne, że przez prawie siedem lat mój styl się troszkę zmienił

. Rany, kiedy to pisałam, byłam prawie dwa ray młodsza niż teraz jestem ;-). Achh, to były czasy, takie bycie 7-latkiem

A zwróciłyście uwagę na absurdalną treść? Jezyk

lunka

eeee ?? O.o
pierwsza klasa ??
no to wolałabyś nie wiedzieć, co ja napisałam w pierwszej klasie xDD

Isilianos

Morf - styl pisania może się zmienić nawet w ciągu jednego dnia (wiem z doświadczenia)

Morf.

Też nie chciałybyście zobaczyć mojego tekstu z pierwszej klasy podst. O ile gdzieś taki mam xD

Isi - Nie byłabym taka pewna, czy u mnie to nastąpiło xD

Isilianos

za każdym razem następuje poprawa, chociażby w sposobie myslenia i układania niektórych zdań, czasem trudno ją dostrzec, ale ona jest:)

Morf.

Isi - Dobra, dobra wierze.

Jak będę miała wolną chwile to sprawdzę czy rzeczywiście jakieś zmiany w moim stylu zaszły (ciekawe czy na negatywne xD )

Avis

czemu miałbyśmy nie chcieć zobaczyć waszych dzieł z 1 klasy? Jezyk

Isilianos

ja bym chciała zobaczyć Wesoly

niestety swoich pokazać nie mogę, bo nie posiadam... ewentualnie dziecięcą twórczość kredkowo-farbiastą

Kay

Osobiście zaczęłam do dopiero w szóstej...

Avis, masz coś jeszcze z pierwszej?

Avis

ano mam

a to jak się okazało - było ze stycznia. Ale mam też z września. Jezyk

Kay

Pokaż ;>

Avis

musiałabym pogrzebać w szafkach. Może coś znajdę Jezyk

Kay

Czekam w takim razie.

	Forum Whisper Strona Główna :: Zestawienia	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2